100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης
- Λεπτομέρειες
- Εμφανίσεις: 5
Στο πλαίσιο της αξιολόγησης σχολικών μονάδων 2022-2023 υλοποιήθηκε στο σχολείο μας η πολιτιστική, διαθεματική δράση:
"100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης".
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς μαθητές και μαθήτριες από όλες τις τάξεις του γυμνασίου δούλεψαν ομαδικά και εκφράστηκαν ποικιλοτρόπως, καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση και το πνεύμα συνεργατικότητας. Παραθέτουμε ένα μικρό δείγμα της δουλειάς των παιδιών μας.
Υπεύθυνες καθηγήτριες: Αδάμου Δέσποινα ΠΕ02 - Δαμοτσίδου Βικτώρια ΠΕ08"
1ο μέρος
2ο μέρος
3ο μέρος
ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ
ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
Η καταστροφή και το ολοκαύτωμα
Η φωτιά απλωνόταν παντού. Ντουμάνιασε ο ουρανός. Μαύρα σύγνεφα ανηφορίζανε και μπερδευότανε το ΄να με τ’ άλλο. Κόσμος, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, τρελός από φόβο, αρχίνησε να τρέχει απ’ όλα τα στενοσόκακα και τους βερχανέδες και να ξεχύνεται στην παραλία σαν μαύρο ποτάμι.
-Σφαγή! Σφαγή!
-Παναγιά, βοήθα!
-Προφτάστε!
-Σώστε μας!
Η μάζα πυκνώνει, δεν ξεχωρίζεις ανθρώπους, μα ένα μαύρο ποτάμι που κουνιέται πέρα δώθε απελπισμένα, δίχως να μπορεί να σταθεί ούτε να προχωρήσει. Μπρος θάλασσα, πίσω φωτιά και σφαγή! Ένας αχός κατρακυλάει από τα βάθη της πολιτείας και σπέρνει τον πανικό.
- Τούρκοι!
- Τσέτες!
- Μας σφάζουνε!
- Έλεος!
Ο πνιγμός και η προδοσία.
Τα τούρκικα ρυμουλκά συνεχίζανε το δρόμο τους. Τότε, μέσα στον πανικό που ξέσπασε, χιλιάδες άνθρωποι πέσανε στη θάλασσα κοπάδιαστα! Μαύρισε το νερό. Ο ένας πιανότανε απ’ τα μαλλιά, απ’ το λαιμό του αλλουνού και πνιγόντανε. Γαντζώνανε στα πολεμικά να σωθούνε και δεχόντανε ζεματιστά νερά και χτυπήματα με λοστούς και ξύλα. Όσοι δε χάσανε την ψυχραιμία μας και μείναμε στις μαούνες έτοιμοι να παλέψουμε με τη μοίρα μας, είχαμε περσότερη πίστη στη θηριωδία των Τούρκων παρά στο έλεος των συμμάχων.
Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναύαρχοι με τα χρυσά σιρίτια, οι διπλωμάτες κι οι πρόξενοι της Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας! Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζανε εμβατήρια και τραγούδια της χαράς, για να μην φτάνουν ίσαμε τ’ αφτιά των πληρωμάτων οι κραυγές οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πώς μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κι η κανονιά δε ρίχτηκε κι η εντολή δε δόθηκε!
Πηγή εικόνων: www.el.wikipedia.org
ΣΜΥΡΝΗ ΕΣΥ
Από τα όμορφα τραπέζια και τ’ ασήμια στο μπουφέ
τώρα ανάσες και κραυγές στη γη του τρόμου.
Με ραβανί και μπακλαβά και της γιαγιάς το κιουνεφέ
πώς να γλυκάνει τον ξεριζωμό του πόνου.
Από τα γλέντια, τις χαρές και το φλυτζάνι του καφέ
τώρα η Αγία Φωτεινή τραμαυτισμένη
μες στην πατρίδα της την ίδια πια καμένη.
Σμύρνη εσύ ονειρεμένη, μάνα μου και ρίζα από γλυκάνισο
Ψάχνω ακόμα σ’ έναν κόσμο άνισο
τη ζωή μου τη χαμένη…
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου
Πηγή εικόνας: www.el.wikipedia.org
4ο μέρος
ΜΙΚΡΑΣΙΑ: Το τραγούδι του αποχωρισμού
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
ΣΜΥΡΝΗ…ΕΥΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΥΣΕΙΣ
[…] φαγιά και σεκέρια κουβαλητά απ’ το μεγάλο τσαρσί πήγαιναν κι έρχονταν. Μπούτια, στηθούρια και τζιέρια απ’ τα χασάπικα στις Μεγάλες Ταβέρνες. Βουτύρατα, γάλατα και τουλουμοτύρια απ’ το Αραπιάν τσαρσί. Αυγοτυρόπιτες, μπουρέκια και γκιουβετσάκια […] γκιουζλεμέδες παραγεμισμένοι με κιμάδες, κασέρια και σουτζούκια απ’ το Μπιτ Παζάρι. Δαμάσκηνα, σύκα και χουρμάδες σαν τοπούζια […] χάσικα ψωμιά, γλυκά κατιμέρια, ζουμερά φοινίκια και μελωμένοι λουκουμάδες απ’ τον Τούντα.
Τα ρουθούνια πλημμύρισαν απ’ τις ευωδίες των φαγητών που έβραζαν στη στόφα ή έβγαιναν από φούρνους. Ο τόπος μυρωμένος θαρρείς από κύμινο, κανέλα, μοσχοκάρυδο, μπαχάρι, κακουλέ, τσιμένι […]
πηγή εικόνας: www.el.wikipedia.org
Καραμπέτ Χατσεριάν
Στη Σμύρνη το 1922
Μεταξύ πυρός,ξίφους και θαλάσσης
Πέμπτη, 14 Σεπτεμβρίου
Η φωτιά συνεχίζει το καταστρεπτικό έργο της και έχει καταβρωχθίσει τα πάντα μέχρι το Σουηδικό Προξενείο. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε τρία θανάσιμα στοιχεία: τη φωτιά, το ξίφος και τη θάλασσα. Η κατάστασή μας είναι απελπιστική. Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου χύνουν πικρά δάκρυα, λέγοντας: "Αχ, πατέρα! Γιατι δεν μας έσωσες πριν φτάσει ο Τούρκος; Τώρα, που θα μας σκοτώσουν βάναυσα, εσύ θα είσαι υπεύθυνος, αχ!". Αλίμονο δεν έχω απάντηση...[...] Η φωτιά, οι πυροβολισμοί και τα ρόπαλα των Τούρκων έχουν στριμώξει το πλήθος των χριστιανών απο τρεις πλευρές. Εάν υπάρχει κάποια αχτίδα ελπίδας, αυτή είναι στη θάλασσα. Από πολύ νωρίς το πρωί πολλοί ρίχνονται στο νερό, με την ελπίδα να βρουν άσυλο στα ξένα πολεμικά επιβατηγα πλοία. Αποφασίζουμε να ανέβουμε σε οποιαδήποτε επιβατηγά πλοια, θυσιάζοντας όλα τα πολύτιμα μας αντικείμενα και κοσμήματα. Τα μπράτσα μου ειναι διαλυμένα απο το κιβώτιο που περιέχει τα εργατικά εργαλεία και τα κοσμήματα. Η γυναίκα μου προτείνει να τα ρίξω στο νερό: δεν μας χρειάζεται πια, λεει, και, αν ποτέ φτάναμε σε κάποια φιλόξενη χώρα, θα ζούσαμε σαν ζητιάνοι. Εμείς ακόμη κάνουμε εκκλήσεις στους λεμβούχους να μας μεταφέρουν στα ατμόπλοια, αλλά μάταια...ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΚΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
Πηγή εικόνας: www.el.wikipedia.org
Χρυσόστομος
Κωστής Παλαμάς
Στον ήλιο της Ανατολής μες στ’ άχραντά της χέρια
πήρε, μεγάλωσεν Εσένα η Πίστη του Κυρίου,
δέηση και μέρας και νυχτός, απάνου από τ’ αστέρια
το επαγγελμένο Σου όραμα Σταυρός του μαρτυρίου.
Όπου καρδιά, όπου φρόνιμα, το Γένος, η Εκκλησία
και των Ελλήνων οι χοροί και των πιστών τα πλήθη,
που προσκυνούμεν, άμωμε, τη θεία δοκιμασία,
και το μεταλαβαίνουμε το αίμα σου, όπου εχύθη .
Πηγή εικόνας: www.el.wikipedia.org